ژاویز
سندرم پیش از قاعدگی چیست؟
سندرم پیش از قاعدگی (PMS) شرایطی است که بر روی احساسات، سلامت جسمی و رفتار یک خانم در طی روزهای خاصی از دوره قاعدگی (عموماً پیش از قاعدگی) او تأثیر می گذارد.
سندرم پیش از قاعدگی یک بیماری بسیار شایع است که علائم آن 5 تا 11 روز قبل از قاعدگی شروع می شود و به طور معمول با شروع قاعدگی از بین می روند.
علت سندرم پیش از قاعدگی ناشناخته است. اما، بسیاری از محققان معتقدند که این مربوط به تغییر سطح هورمون های جنسی و سروتونین در ابتدای چرخه قاعدگی است.
سطح استروژن و پروژسترون در زمان های معینی از ماه افزایش می یابد. افزایش این هورمون ها می تواند باعث نوسانات خلقی، اضطراب و تحریک پذیری شود. در مغز هم استروئیدهای تخمدان کمی قبل از شروع قاعدگی فعالیت خود را آغاز می کنند.
سطح سروتونین نیز بر خلق و خو تأثیر می گذارد. سروتونین یک ماده شیمیایی در مغز و روده شما است که بر خلق و خو، احساسات و افکار شما تأثیر می گذارد.
عوامل خطر ابتلا به سندرم پیش از قاعدگی عبارتند از:
- سابقه افسردگی یا اختلالات خلقی، مانند افسردگی پس از زایمان یا اختلال دو قطبی
- سابقه خانوادگی سندرم پیش از قاعدگی PMS
- سابقه خانوادگی افسردگی
- خشونت در خانواده
- سوء مصرف مواد
- آسیب های جسمی
- تروما عاطفی
- دیسمنوره
- اختلال افسردگی اساسی
- اختلال عاطفی فصلی
- اختلال اضطراب عمومی
- روان گسیختگی
حتما بخوانید: تروما در بارداری چیست؟
علائم سندرم پیش از قاعدگی
علائم بالینی سندرم پیش از قاعدگی
چرخه قاعدگی یک زن به طور متوسط 28 روز طول می کشد. تخمک گذاری (دوره ای که یک تخمک از تخمدان ها رها می شود) نیز در روز چهاردهم چرخه اتفاق می افتد. قاعدگی یا خونریزی در روز 28 سیکل رخ می دهد. علائم سندرم پیش از قاعدگی می تواند از حدود روز 14 شروع شود و تا هفت روز پس از شروع قاعدگی ادامه یابد.
علائم سندرم پیش از قاعدگی معمولاً خفیف یا متوسط است. به گفته مجله پزشک خانواده آمریکایی، تقریباً 80 درصد از زنان یک یا چند علامتی را گزارش می کنند که به طور قابل ملاحظه بر عملکرد روزانه تأثیر نمی گذارد.
20 تا 32 درصد از زنان علائم متوسط تا شدید را گزارش می کنند که بر جنبه های زندگی تأثیر می گذارد. 3 تا 8 درصد نیز دیسفوریک پیش از قاعدگی PMDD را گزارش می دهند. البته شدت علائم ممکن است به صورت فردی و ماه متفاوت باشد.
علائم سندرم پیش از قاعدگی PMS شامل موارد زیر است:
- نفخ شکم
- درد شکم
- درد در سینه ها
- آکنه
- هوس غذا، مخصوصاً شیرینی ها
- یبوست
- اسهال
- سردرد
- حساسیت به نور یا صدا
- خستگی
- تحریک پذیری
- تغییرات در الگوهای خواب
- اضطراب
- افسردگی
- غمگینی
- طغیان های عاطفی
چه زمانی به پزشک مراجعه کنید؟
علت علائم سندرم پیش از قاعدگی
اگر درد جسمی، نوسانات خلقی و سایر علائم در زندگی روزمره شما تأثیر گذار است یا اگر علائم شما از بین نرفت، به پزشک مراجعه کنید.
این تشخیص زمانی انجام می شود که بیش از یک علامت مکرر در یک بازه زمانی مناسب داشته باشید که به اندازه کافی شدید باشد و باعث ایجاد اختلال شود و بین قاعدگی و تخمک گذاری وجود ندارد. پزشک شما باید علل دیگری را نیز مورد بررسی قرار دهد، از جمله:
- کم خونی
- آندومتریوز
- بیماری تیروئید
- سندرم روده تحریک پذیر (IBS)
- سندرم خستگی مزمن
- بافت همبند یا بیماریهای روماتولوژیک
حتما بخوانید: مواد غذایی مفید برای سندرم روده تحریک پذیر
پزشک شما ممکن است درباره هرگونه سابقه افسردگی یا اختلالات خلقی در خانواده شما سؤال کند تا تشخیص دهد که آیا علائم شما نتیجه PMS است یا یک بیماری دیگر. برخی شرایط مانند IBS، کم کاری تیروئید و بارداری، علائمی شبیه به سندرم پیش از قاعدگی PMS دارند.
پزشک شما ممکن است آزمایش هورمون تیروئید را انجام دهد تا از عملکرد درست غده تیروئید شما مطمئن شود، آزمایش بارداری و احتمالاً معاینه لگن برای بررسی هرگونه مشکلات زنان و زایمان مناسب است.
گزارش روزانه ای از علائم خود همیشه داشته باشید. این یادداشت ها برای تعیین اینکه آیا مبتلا به سندرم پیش از قاعدگی هستید یا خیر بسیار مفید خواهد بود. برای پیگیری علائم و عادت ماهانه خود از یک تقویم استفاده کنید. اگر علائم شما هر ماه تقریبا همزمان با شروع عادت ماهانه بود، این علائم مربوط به سندرم پیش از قاعدگی است.
درمان سندرم پیش از قاعدگی PMS
برای درمان سندروم پیش از قاعدگی چه باید کرد؟
شما نمی توانید سندرم پیش از قاعدگی PMS را درمان کنید، اما می توانید برای کاهش علائم خود قدم هایی بردارید. اگر شما به یک نوع خفیف یا متوسط از سندرم پیش از قاعدگی مبتلا هستید، گزینه های درمانی شامل موارد زیر است:
- نوشیدن مایعات فراوان برای کاهش نفخ شکم
- خوردن یک رژیم غذایی متعادل برای بهبود سطح کلی سلامتی و انرژی( به معنای خوردن مقدار زیادی میوه و سبزیجات و کاهش مصرف قند، نمک، کافئین و الکل)
- مصرف مکمل هایی مانند اسید فولیک، ویتامین B-6، کلسیم و منیزیم برای کاهش گرفتگی و نوسانات خلقی
- مصرف ویتامین D برای کاهش علائم
- حداقل 8 ساعت در شب بخوابید تا خستگی را کاهش دهید
- برای کاهش نفخ و بهبود سلامت روان خود ورزش کنید
- کاهش استرس با ورزش و مطالعه
برای کاهش درد عضلانی، سردرد و گرفتگی معده می توانید از داروهای ضد درد مانند ایبوپروفن یا آسپیرین استفاده کنید. همچنین می توانید از یک داروی ادرارآور استفاده کنید تا نفخ و افزایش وزن آب متوقف شود. داروها و مکمل ها را فقط طبق گفته و پس از صحبت با پزشک خود مصرف کنید.
سندرم پیش از قاعدگی PMS شدید: اختلال دیسفوریک پیش از قاعدگی
دیسفوریک پیش از قاعدگی
علائم سندرم پیش از قاعدگی PMS شدید، بسیار نادر است. درصد کمی از خانمهایی که علائم شدید دارند، اختلال دیسفوریک پیش از قاعدگی (PMDD) دارند. PMDD بین 3 تا 8 درصد از زنان مبتلا به سندرم پیش از قاعدگی، وجود دارد.
علائم دیسفوریک پیش از قاعدگی PMDD ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- افسردگی
- افکار خودکشی
- موارد وحشت زدگی
- اضطراب شدید
- عصبانیت با نوسانات شدید روحی
- گریه کردن
- عدم علاقه به فعالیت های روزانه
- بی خوابی
- عدم داشتن تمرکز کافی
- پر خوری
- گرفتگی دردناک
- نفخ
علائم PMDD ممکن است به دلیل تغییر در سطح استروژن و پروژسترون شما ایجاد شود. بین سطح سروتونین کم و PMDD نیز ارتباطی وجود دارد.
درمان دیسفوریک پیش از قاعدگی PMDD
مصرف مکمل های غذایی برای درمان دیسفوریک پیش از قاعدگی
درمان PMDD متفاوت است. پزشک ممکن است توصیه کند:
- ورزش روزانه
- مصرف مکمل هایی مانند کلسیم، منیزیم و ویتامین B-6
- یک رژیم غذایی بدون کافئین
- مشاوره فردی یا گروهی
- کلاس های مدیریت استرس
- قرص دروسپیرنون و اتینیل استرادیول، که تنها قرص ضد بارداری است که سازمان غذا و دارو برای درمان علائم PMDD تصویب کرده است.
اگر علائم PMDD شما هنوز بهبود نیافت، پزشک ممکن است یک مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) ضد افسردگی به شما بدهد. این دارو باعث افزایش سطح سروتونین در مغز شما می شود و نقش بسیاری در تنظیم شیمیایی مغز دارد که به افسردگی محدود نمی شود.
سخن پایانی:
شما نمی توانید از سندرم پیش از قاعدگی PMS یا دیسفوریک پیش از قاعدگی PMDD جلوگیری کنید، اما درمان های ذکر شده در بالا می تواند به کاهش شدت و مدت زمان علائم شما کمک کند.
در واقع علائم PMS و PMDD عود می کنند، اما به طور معمول پس از شروع قاعدگی از بین می روند. یک شیوه زندگی سالم و یک برنامه جامع درمانی می تواند علائم را در بیشتر خانمها کاهش دهد و یا حتی از بین ببرد.
منبع: healthline
